عبور

_ ظرف چند روز گذشته بارها و بارها خواستم درباره یک مطلب تحلیلی با شما صحبت کنم...

درباره انتخابات دولت دوازدهم و اینکه ما که اصولگراییم و دلی در گرو این نظام و انقلاب داریم،‌ باید از حالا یک چهره اصولگرای دارای سابقه خوب اجراییِ بدون سابقه منفی را به افکار عمومی معرفی کنیم...

در واقع یعنی اصلاً دوست ندارم در انتخابات آینده دوباره به این فرایند همیشه ناتمام نظرسنجی و وحدت دلخوش کنم! یا اینکه منتظر باشم تا از توی لُپ‌لُپ کسی مثل احمدی‌نژاد سر برآورد.

خلاصه غیر از گفتنی‌ها به دوستان و نزدیکانم؛ نشد که نشد بنویسم تا اینکه امروز (جمعه) برادرهای همیشه در صحنه مؤتلفه‌ای این نامه سرگشاده را در نقد محمدباقر قالیباف منتشر کردند...

سلّمنا... گرفتید ماجرا را...؟! حالا بهتر متوجه می‌شوید دیدارهای مؤتلفه‌ای‌ها با آقای هاشمی، نمازهایی که پشت سر حسن‌آقای خمینی می‌خوانند و ژست‌هایی که برای وحدت می‌گیرند را؟!

البته حرف‌های این بچه سرراهی زیادتر از این چیزهاست...

خواستم بگویم سوریه را هرزگوینیزه بکنند یا نکنند؛ اما هنوز امیدهای زیادی دارم که منافعمان در سوریه حفظ بشود.

رفقا حواستان باشد که منافع ما از روز اول هم «حفظ بشار اسد در سمت ریاست‌جمهوری سوریه» نبود...

نبود و حالا هم اگر برود به معنی از دست رفتن آرمان‌ها و خطوط قرمز و منافع ما نیست.

نفع اصلی و اولین ما حفظ شدن محور مقاومت و حمایت از مردم سوریه بوده و هست. دعا کنید که این هدفمان (که تاکنون هم محقق شده) در خطر دیپلماسی لبخند و کلید و زانو زدن و درخواست‌های بی‌جواب! قرار نگیرد.

و ضمنا اینکه این روزها هر روز که از خانه می‌روم بیرون، منتظرم بوی آتش به مشامم بخورد و صدای پارس کردن جماعت ضد انقلاب به خیابان آمده را بشنوم! (آنهایی هم که مثل همیشه گول می‌خورند و می‌آیند و سنگی می‌پرانند و بعد هم روزی‌خور همیشگی امنیت و اقتصاد و زیبایی این کشور هستند هیچی...!)

ببخشید ولی من نمی‌توانم رخدادهای مهاباد و تبریز را ببینم و هر روز هم اشاره‌های اصلاح‌طلبان لعنتی مبنی بر فاسد بودن نظام و مشکلات بی حد و حصر معیشتی! را نیوش کنم و بعد هم مثل احمق‌ها نفهمم که این حرام‌لقمه‌ها می‌خواهند چه بر سر این مملکت دوست‌داشتنی بیاورند و چه خواب‌های اوکراینی! را که برای خیابان‌های تهران و شهرهای بزرگ ندیده‌اند...

خلاصه اینکه هرجا می‌روید؛ لااقل به آدم‌های اطرافتان بگویید که اولاً هیچیک از مشکلات اقتصادی ما در حد بحران نیست و ثانیاً مشاکل اقتصادی هم با به خیابان ریختن و تظاهرات حل نمی‌شود. (همین‌که هر کداممان به اندازه چند نفر بتوانیم از رمق فتنه آینده بکاهیم خودش خیلی‌است...)

درباره «برجام ملال‌آور» هم تا حالا هرچی دستاورد داشته مبارک عشّاقش... بعد از این هم که قطعاً خواهد شکست؛ منتظر باشید که حضرات عشّاق بهانه‌های جدیدتری را برای توجیه و بزک آمریکا سر هم کنند.

این ماجرای دعوای مشهور به PMD را نیز در سطح کلان؛ دعوای چندان مهمی نمی‌دانم. یعنی اینکه صحیح نمی‌دانم که این روزها همه به جای پرداختن به الزامات تعیین شده از سوی رهبرمان برای برجام و ارائه تحلیل درست برای فرجام این قضیه لعنتی؛ شده‌اند دو دسته و گیر داده‌اند به اینکه PMD بسته می‌شود یا باز می‌ماند؟!

می‌خواهم بگویم به همان اندازه که دلایلی هست برای اینکه شورای حکّام ممکن است پرونده را مختومه نکند؛ همان اندازه هم دلیل وجود دارد که این کار را بکند...

ضمن اینکه اگر بزند و PMD بسته شود؛ دولت سر همه منتقدانش را به صورت یکجا خواهد برد روی نیزه! و بعد هم که برجام بشکند (که اثباتاً می‌شکند) آنوقت دیگر نمی‌شود کار چندانی روی افکار عمومی صورت داد.

نمی‌دانم متوجه منظورم سر ماجرای دعواهای PMD شدید یا نه...؟!

الحال امیدوارم بچه‌هایی که اهل انتقادات و تحلیل‌های اصولی هستند و این روزها از بسته نشدن PMD ابراز اطمینان می‌کنند؛ بعد از مختومه شدن احتمالی‌اش جلوی دولت کنف نشوند! و آنهایی هم که سرخوشانه از مثبت بودن گزارش آمانو حرف می‌زنند و از قطعیت بسته شدن؛ نشود که صبح روز باز ماندن PMD در آذرماه جاری، باز هم دست به «توجیه» بزنند و نوستالژی توجیهات احمقانه‌ی 100 تحریم جدید پس از توافق موقت ژنو در 2 سال قبل را باز هم تکرار کنند.

این برجام حرامزاده یا همان که دولتی‌ها می‌گویندش «توافق نهایی ایران با غرب»! از 2 سال قبل و به هزار تا دلیل معلوم بود که می‌شکند... یعنی اینکه PMD هم که بسته شود، باز خواهد شکست. باشد که داشته باشید...

پ.ن اولی: این حرف‌ها نه از جام جهان‌بین درآمده‌اند نه کسی قصد فرضیه دادن برای آینده را دارد. اینها برآیند فرمول‌ها و معادله‌هایی است که روزانه با معلومات و فرمول‌های فراوان حل می‌شوند و برایشان اتقان و اثبات وجود دارد.

پ.ن دومی: من هم خوبم... یعنی میان اینهمه چیزی که در بالا خواندید؛ اگر قرار است هزینه‌ای داده شود؛ بگذار همین تنهایی من و امثال من باشد. این بچه‌های سر راهی انقلاب...