عبور

ما مشك رنج‌هاي انقلاب را به دندان كشيده‌ايم و دست و پا داده‌ايم، اما رهايش نكرده‌ايم

رسم بزرگی

این مطلب را امروز در کانال تلگرامم منتشر کردم و مایلم شما هم بخوانیدش:

*** 

جامعه ما این روزها یک گمشده دارد به نظر من... و آن‌هم «بزرگتر» و «رسم بزرگی» است.

می‌دانید مردم؟! قلندری و بزرگتر بودن، در فامیل یا در جامعه اصلاً هرکی هرکی نیست. بلدی می‌خواهد.
یعنی اینکه مثل آقاتختی باید باشی و یا اصلاً در حالت اکملش مثل همین حاج قاسم سلیمانی خودمان.
مابقی فِسانه است. یعنی مردم هرگز دنبال چینی بند زده نیستند که بعنوان «بزرگ» احترامش کنند و از او چیز یاد بگیرند.
یعنی نمی‌شود به مردم بگویی فلانی بزرگ است بعد مردم بشنوند که طرف کشته‌مرده‌ی ژولیت بینوش بوده...
بعد ببینند که بهمانی وسط خیابان دارد فحش‌های چاروادار به نظام می‌دهد و بعد هم که برای درمان سرطانش به آمریکا رفته؛ آنجا دارد برای تفریح با رفقا نان مکزیکی پخت می‌کند!
و یا همینطور بشنوند که هم‌قبیله‌ی دیگر فلانی و بهمانی هم بعد از یک‌عمر طرح شدن بعنوان منوّرالکفر و نقاش و این حرف‌ها، حالا از این می‌گوید که خسته شده‌ام و می‌خواهم بروم به سنجاب‌ها غذا بدهم!

*خلاصه عرضم این است که جامعه به آدم‌های بزرگ و به بزرگترهای دوست‌داشتنی نیاز دارد ولی تبدیل شدن این نیاز به بازار مکّاره چینی‌های بندزده؛ آنهم به قیمت منزوی شدن چینی‌های اصل یک ضرر بزرگ است.
 
 
آدرس کانال تلگرام من:

@masoud_yarazavi

برچسب‌ها: شجریان, آغداشلو, کیارستمی
+ نوشته شده در  یکشنبه چهارم مهر ۱۳۹۵ساعت 12:47  توسط مسعود يارضوي  |