عبور

یا لطیف

فریاد کسی سکوت مرغزار را شکسته است ..       دریابیدم  ...

                 اما کسی سکوت تلخ ترس را نای شکستن ندارد .

مردمان دره را زوزه ی مرگ آور گرگی زخمی سخت آزرده است .در میان شکاف وهم زده ی دو کوه خبری از مهربانی آفتاب نیست .تاریکی دایه گی می کند و هرازگاهی مردها فرصت ناله ای دردآلود می یابند .

                                   اینجا گرفتار ابهام است...

می گویند خورشید در نزدیکی شب سر می برّد ، شب را باید بیدار بود ... و می گویند خورشید در نزدیکیهای صبح هم قربانی می خواهد ..

           انگار نه انگار که دره بوی لاله می دهد ..!

                                    تعفن تند بی خبری پهنه ی دره را سخت کاویده است.

.

.

.

و کودک پدر مرده هرشب به تصمیمش فکر کرده بود ...

.

صدای همهمه جان می گرفت و ازاو به جز چند علف شکسته بر دیواره ی کوه چیزی در یادها نماند.

   گفتند خورشید شب روز گم شدنش قربانی گرفته . حتما" او ...

پای نرم کودک خاک باران خورده ی مرغزار را ردّ می گذاشت و لاله ای جدا شده از ساقه

در دستش تلوتلو می خورد .

                                                  خورشید مهربان شده بود .