عبور

ما مشك رنج‌هاي انقلاب را به دندان كشيده‌ايم و دست و پا داده‌ايم، اما رهايش نكرده‌ايم

کَشتی

"آیت‌الله هاشمی بهرمانی(رفسنجانی) پس از حوادث سال 88، ترجیح داد در سکوت به سر ببرد و جز چند دیدار با خانواده‌های زندانیان فتنه اقدام خاص دیگری انجام نداد.

در پاسخ به این سؤال که دیالوگ‌های هاشمی برای مقاطع حساس پیش رو چیست و موضوع او در چه جایگاهی قرار خواهد گرفت، باید دانست که انتظار سکوت همیشگی از جانب کسی که همواره مایل است در وقایع سیاست داخلی کشور نقش مبرّزی را ایفا کند، انتظاری نزدیک به منطق نیست."

این جمله را در خلال گزارشی که 12 دیماه دو سال قبل، پیرامون نقش آقایان هاشمی، خاتمی و حسن خمینی در دو مقطع انتخابات مجلس نهم و انتخابات ریاست جمهوری دولت یازدهم منتشر کردم، نوشته بودم.

پ.ن:همیشه متهمم به اینکه گزارش‌ها و تحلیل‌ها و تفرّس‌هایم سوژه روز! نبوده و نیست... این در حالیست‌که همیشه هم حرفم را نشنیدند که تفرّس و نگاه به آینده، ضرورتی مهمتر است و قرار هم نیست یک تحلیل همیشه درست باشد. مهم این است که ما مکلّف به انجام کارهای مهم هستیم. نه کارهای معمولی و پیش افتاده که از قضا خوراک تنزّه‌طلب‌ها هم هستند.

بگذریم.

دوست رندی دارم. می‌گوید: درباره کاندیداتوری آقای هاشمی داشتی وسط بیابان کشتی می‌ساختی.

پیش خودم می‌گویم: درباره جبهه پایداری و اصغر فرهادی و حلقه انحرافی هم دارم همین‌کار را می‌کنم، لابد.

با تمام این اوصاف و با اینکه معتقدم آقای هاشمی امام زمان تشبیهی انتخابات است و لاجرم ظهور خواهد کرد؛ اما باز هم دعا می‌کنم این اتفاق نیافتد.

شما هم دعا کنید.


برچسب‌ها: سیاست, انتخابات, تحلیل
+ نوشته شده در  سه شنبه دهم اردیبهشت ۱۳۹۲ساعت 12:21  توسط مسعود يارضوي  |