عبور

ما مشك رنج‌هاي انقلاب را به دندان كشيده‌ايم و دست و پا داده‌ايم، اما رهايش نكرده‌ايم

تنهایی پرنده

چلچله سال ها در لانه ای متروک سر کرده بود.

باد بیرحم جنوب تا مرز تنفر از پرواز آزارش می داد.

 نغمه ی بهار از تمام تنهایی پرنده گاهی عبور کرده بود ولی بغضی حلق مانده نمی گذاشت این ترانه نت های معلق در سکوت لانه را دریابد.

چلچله هنگام نماز تمام این ها را به خدا گفت و از اینکه در فراخنای سکوت لانه اش کسی را یافته است هم گفت.

چشمهای بی رمقش به زور باز می شد. چلچله خوب می دانست دیگر جز عشق فاصله ای

تا مرگ ندارد ولی می خواست خدای مهربانش بداند این نشسته در فراخنای سکوت را چلچه چقدر دوست دارد. در تمام این سال های سرد جز همین یافته چیزی نصیب پرنده ی پیر نشده بود و

حالا کوچ پرستوهای عزادار به سمت لانه ی متروک نزدیک  است.

چلچله رکعت آخر را هم خواند ...

پرنده به کوه های بلند آنسوی جنگل می نگریست. چلچله می دانست ناشناس سکوت نشین را

می شود جایی روی کره ی اوهام انگیز پیدا کرد.

آن غریبه اگر از عشق چلچله باخبر باشد حتما برایش آهنگ مهربانی می سراید...

 

لانه ی متروک خراب شد...

به جز چند شاخه پر، یادگاری از چلچله در لانه ی تنهایی خیال باقی نماند و پرستوهای

عزادار هم آمدند و رفتند...

 .. چلچله حتما پشت کوههای بلند آنسوی جنگل خلوت نشین سکوتش را پیدا کرده است.

چلچله جایی روی این سرزمین اوهام تنها یا با دوستانش، مرده یا زنده؛ از مهربانی سرشار است،

و خدا هم ازچلچله راضی است.

+ نوشته شده در  شنبه چهاردهم مهر ۱۳۸۶ساعت 10:44  توسط مسعود يارضوي  | 

نامه ام به تو

آقا چشمهایمان به در سفید شد به خدا. شنیده بودم گفته اید: می آیم، ولی کو؟ . پناه بر خدا! من حتی آدرس شما را هم ندارم. نکند ترسیدید بیاییم مزاحمتان بشویم. آقا به خدا ما هنوز دوستتان داریم. شما اگر ازما غافل شوید به بزرگواریتان بی کس و کار می شویم. شما که خوب می دانید ما به جز شما کسی را نداریم. آقا مامان می گفت: شما هوای ما را دارید وهر روز از کوچه ی ما رد می شوید. مامان حتی می گفت: شاید حسین و من هم شما را دیده باشیم. من که باورم نمی شود. کلی هم به گوش حسین خواندم ولی او مثل آدم های سرگردان شده. بین همه ی آدم هایی که می بیند چشم

می گرداند تا نکند شما را ببیند. آقا شنیدیم کفش هایتان را می برید بازار وصله می کنید. به خدا ما حاضریم حتی حالا که اول مهر است کفش های نویمان را به شما بدهیم که بپوشید. آقا این حسین

بی ادب گاهی به من می گوید که شما عمرا هیچ کس را تحویل نمیگیرید ولی من فحشش داده ام و گفته ام که هوی؛ آقا از این حرف ها خیلی با معرفت تر است.

آقا من با اینکه تا حالا هیچ جواب سلامی از شما نشنیده ام اما...


ادامه مطلب
+ نوشته شده در  پنجشنبه دوازدهم مهر ۱۳۸۶ساعت 8:27  توسط مسعود يارضوي  |