عبور

به نام خدا و با صلوات بر محمد و آل محمد(ص).

"گذشته" ی اصغر فرهادی همانطور که تصورش می رفت فیلمی معناگرا و البته سیاسی است.

سناریویی که اگرچه همانند "جدایی نادر از سیمین" با اِلِمان هایی مثل نوزادهای در رحم، نوجوان های عاشق تکه هایی از فرهنگ ایرانی! قصه زندگی و عشق، ترسیم نمادی انتخابی از ایران و ... شکل گرفته اما حاوی معنایی است که به نظر می رسد نقطه اصلی توجه فرهادی و یارانش را باید در همانجا جست.

نقطه ای اصلی و البته خطرناک برای مردم ایران که سمت توجه فیلم های دیگری نظیر جدایی نادر از سیمین، نارنجی پوش و یه حبه قند نیز به همان معطوف بود.

"گذشته" تلاشی برای معرفی ایران به جهان و البته به روایت فرهادی است. ایرانی که نماد آن "احمد" یا همان شوهر ایرانی و سمبل جهانش "مارین"، یعنی همسر خارجی احمد است.

مسعود ده‌نمکی فیلم ساخته است. رسوایی

پیش‌نویس: به نظر من، مردهای دنیا دو دسته‌اند. آنهایی که *تفنگ را و آنهایی که *زن زیبارو را انتخاب می‌کنند.

هیچکدام از این دو دسته شاید آدم‌های چندان بد و چندان خوبی هم نباشند اما نکته آنجاست که این دو دسته بدترین و بهترینی دارد.

بهترین‌هایش آنهایی هستند که از زن زیبارو می‌گذرند و دل به تفنگ‌ها می‌بندند و بدترین‌ها نیز آنهایند که دل از تفنگ می‌برند و سر به عشق زن زیبارو می‌گذراند.

*که فرمود: حیات چیزی جز عقیده و جهاد نیست و باز هم فرمود این دنیا عروس هزار داماد است.

و آغاز...

"رسوایی" داستان روحانی نیک ضمیری به اسم حاج یوسف (با بازی اکبر عبدی) است که به قول ما چشمش باز است. و این چشم باز در کنار امتحان الهی قرار می‌گیرد و حاج یوسف را به وادی تعامل با "افسانه" که دختری ظاهراً بدنام (با بازی الناز شاکردوست) است، می‌کشاند.

داستان فیلم تا آن حد واضح هست که حتی با دیدن تیزر فیلم هم می‌شود پایان آن را حدس زد.

شنیده‌ام این روزها تمام به‌به و چه‌چه‌هایی که از فیلم آقا مسعودمان به آسمان بلند شده است را. حتی باز هم شنیده‌ام که اکران فیلم را برای ائمه جمعه و جماعات کشور هم تدارک دیده‌اند و از شما پنهان نباشد خبرهای محرمانه زیادی هم در این زمینه دارم که اشاره می‌کنند به اظهار نظرهای این و آن درباره فیلم.

اصلاً مایل نیستم برای نقدی که به "رسوایی" ده نمکی دارم درباره مقولات چندین بار گفته شده‌ای مثل چرایی بزک غلیظ تیپ افسانه و سناریوی ضعیف و قوی و از این دست بپردازم.